Ieder van ons ontwikkelt een persoonlijkheid. Een persona of ego heeft als functie ons te beschermen tegen pijn, kwetsbaarheid en onzekerheid. Vanaf 18 maanden ontwikkelen we die persoonlijkheid, tot we een jaar of 25 zijn. Ik zeg wel eens gekscherend dat we de rest van ons leven nodig hebben om onze persoonlijkheid te doorzien.
Doorzien
Het ont-wikkelen van deze persoonlijkheid – oftewel het doorzien of uit de wikkels halen van de persoonlijkheid – is een hele tour. Het begint ermee dat we gaan zien en herkennen op welke manier de persoonlijkheid is ontstaan. De persoonlijke geschiedenis met je ouders als de twee eerste managers in je leven, en je sociale omgeving spelen hierin een belangrijke rol.
Iedere deur openmaken
Het kasteel als metafoor voor je persoonlijkheid van John Welwood, geeft op een beeldende manier het ontstaan ervan weer met als basis de heelheid die eraan ten grondslag ligt. Alle eigenschappen en potentieel zijn al in jou aanwezig. Zowel het licht als de schaduw. Als je er oprecht naar verlangt de koers van je leven te wijzigen, moet je je kasteel binnengaan en langzaam iedere deur openmaken die je ooit hebt dichtgedaan. Alleen in heelheid kun je je grootsheid waarderen en genieten van jouw volledige en unieke potentieel in je leven. Ik deel deze metafoor graag met je:
Onze wereld binnenin is als een kasteel
Uit: Love and awakening, John Welwood
Stel je voor dat je een heel groot kasteel bent met lange gangen en duizenden kamers. Iedere kamer in het kasteel is perfect en bezit een speciaal geschenk. Iedere kamer vertegenwoordigt een bepaald aspect van jezelf en vormt een geïntegreerde deel van het complete, perfecte kasteel.
Als kind onderzocht je iedere centimeter van je kasteel zonder schaamte of oordeel. Zonder angst doorzocht je iedere kamer om er juwelen te ontdekken en het mysterie ervan te doorgronden. Met liefde betrad je iedere kamer, of het nu een toilet, een slaapkamer, een badkamer of een kelder was. Iedere kamer was uniek. Je kasteel was vol van licht, liefde en verwondering.
Op een dag kwam er echter iemand naar jouw kasteel en vertelde je dat als je een perfect kasteel wilde hebben, je deze kamer beter kon afsluiten. Omdat je liefde zocht en geaccepteerd wilde worden, sloot je snel de kamer af. De tijd verstreek en er kwamen steeds meer mensen naar je kasteel. Zij gaven allemaal hun mening over de diverse kamers, welke zij wel leuk vonden en welke niet. En langzaam maar zeker sloot je de ene na de andere deur af. Je prachtige kamers werden afgesloten, het licht viel er niet langer naar binnen en zij verdwenen in het donker.
Vanaf die tijd sloot je steeds meer deuren om verschillende redenen. Je sloot deuren af omdat je bang was of omdat je dacht dat de kamers te overdadig waren. Je sloot de deur naar de kamers die te conservatief waren. En je sloot deuren af omdat een van je kamers in andere kastelen niet voorkwam. Je opvoeders, vrienden en leraren vertelde je dat je niet langer in bepaalde kamers mocht verblijven, dus deed je weer een deur dicht. Iedere deur die toegang gaf tot iets dat niet aan de maatstaven van de maatschappij of aan je eigen ideaal voldeed, ging dicht.
De dagen waarin je kasteel eindeloos scheen en je toekomst opwindend en helder, waren voorbij. Je hield niet langer van iedere kamer met dezelfde liefde en bewondering. Kamers waar je eens trots op was, wilde je nu liever laten verdwijnen. Je probeerde manieren te verzinnen om deze kamers kwijt te raken, maar ze maakten deel uit van je kasteel. Nu je de deur gesloten had naar verschillende kamers die je niet leuk vond, verstreek de tijd en op een dag vergat je gewoon dat die kamers er waren.
In het begin realiseerde je je niet wat je aan het doen was. Het werd langzamerhand een gewoonte. Omdat iedereen je verschillende boodschappen gaf over hoe een prachtig kasteel eruit zou moeten zien, werd het makkelijker naar hen te luisteren dan te vertrouwen op je eigen innerlijke stem: de stem die het complete kasteel liefhad. Door die kamers af te sluiten, begon je je veilig te voelen. Al snel merkte je dat je nog slechts een paar kleine kamertjes bewoonde. Je had geleerd hoe je het leven kon wegsluiten, en je voelde je daarbij op je gemak. Velen van ons hadden zoveel kamers afgesloten dat ze zelfs vergeten waren dat ze ooit een kasteel waren geweest. Ze namen gewoon aan dat ze slechts een klein huisje waren met twee kamers en achterstallig onderhoud.
Stel je nu eens voor dat je kasteel de plek is waar je alles van jezelf
laat wonen, zowel het goede als het slechte en dat ieder aspect dat op deze
planeet bestaat in jou woont. Een van je kamers is liefde, een is moed, een is
elegantie en een andere is creativiteit. Weer anderen zijn vrouwelijkheid,
eerlijkheid, integriteit, gezondheid, assertiviteit, kracht, verlegenheid,
hebzucht, luiheid, arrogantie en boosheid.
Allemaal kamers in jouw kasteel. Iedere kamer is een essentieel
onderdeel van het geheel en iedere kamer heeft een tegenpool ergens in jouw
kasteel. Gelukkig zijn we alleen tevreden en vrij wanneer we dat verwezenlijken
waartoe wij in staat zijn. Het feit dat we niet tevreden zijn met onszelf zet
ons ertoe aan de verloren kamers van ons kasteel te zoeken. Wij kunnen onze
uniciteit alleen vinden wanneer wij alle deuren van de kamers in ons kasteel
openen.
De eerste van de vijf modules in ons intensieve leiderschapsprogramma Power of Presence gaat in zijn geheel over zelfinzicht. Inzicht in je gedrag en in je persoonlijkheid is immers de basis van effectief leiderschap. Kijk hier voor meer informatie over dit programma.
