De Transformatie: van Agile-Doen naar Agile-Zijn
In organisaties wordt op dit moment veel de term Agile gebruikt. Agile werken, agile veranderen, agile projectmanagement etc. maar als we wat langer bij de term stilstaan popt bij mij de vraag op: “Doen we Agile of zijn wij Agile?”
Controle kwijt
Als je de term opzoekt kom je woorden tegen als lenig, behendig, vlug en wendbaar. De basisgedachte van deze manier van organiseren komt voort uit de ervaring dat op dit moment de veranderingen (in meest brede zin van het woord) elkaar blijven opvolgen, over elkaar heen buitelen en dat traditionele (langere termijn) plannen geen zin meer heeft.
Alles is met elkaar verbonden; veranderingen in de buitenwereld en binnen delen van een organisatie hebben direct invloed op het grotere geheel van de organisatie. We hebben geen controle meer over de grote dynamiek. De planning is al achterhaald op het moment dat hij is bedacht. Wat vandaag nog waar is; is morgen niet meer waar. Verschillende managers hoor ik regelmatig tegen medewerkers zeggen: “de enige constante is de verandering en zie het als een uitdaging”
Agile-doen nieuwe houvast of illusie?
Als antwoord op deze veranderingen is de Agile beweging op gang gekomen. Scrummen, korte cycli, stand-ups, kort en krachtig overleg, overzichtelijk, korte termijn doelen en ook fysieke beweging zijn een paar kenmerken van Agile. Naar mijn mening gaat het hier over Agile doen. Een andere manier van organiseren die voorbij gaat/kan gaan aan de bestaande organisatiestructuren, die beter kan inspelen op de actualiteit van de dag met een andere tijdshorizon en een duidelijke verantwoordelijkheidsverdeling. Veel managers die zich richten op korte termijn resultaten wrijven zich bij deze methode in de handen. Het geeft weer een gevoel van een nieuw hou-vast en “in control zijn” in deze dynamische en hectische tijd. Ja deze nieuwe vorm creëert beweging en enige mate van wendbaarheid maar tegelijkertijd ervaar ik dat er een groot verschil bestaat tussen Agile-Doen of meer werken en organiseren vanuit de essentie “Agile-Zijn”.
In Agile-Doen zie ik nog vaak dat het perspectief ligt op wat is het probleem, welke oplossingen/scenario’s zijn mogelijk en wat moeten we dan met elkaar gaan doen en wie doet wat; en Actie; Fix it! Vaak komen de oplossingen voort uit de bestaande geconditioneerde perceptie en mind-set (vastgezette mind). De bestaande gedrags- en denkpatronen en de overtuigingen zijn geen onderwerp van onderzoek bij het vinden van de oplossing. Daar komt bij dat onderlinge relatie en gedragspatronen (onder de waterspiegel) niet echt besproken worden omdat de focus ligt op inhoud en procedure.
Agile-Zijn: persoonlijkheid en inzichten kwantumfysica
Agile-Zijn gaat m.i. een stuk dieper en richt zich op het totale systeem. Agile organisaties en teams bestaan alleen bij de gratie van agile mensen en dus agile-persoonlijkheidsstructuren. Het gaat hierover intrinsiek lenig zijn, intrinsiek wendbaar en flexibel zijn. Deze kwaliteiten zijn van nature in ons aanwezig. Vergelijk het met het speelse (en ook fysiek) lenige kind die op het ene moment kan huilen om vervolgens over te gaan in een schaterlach. Echter als gevolg van het ontwikkelen van onze persoonlijkheid “verliezen” we deze natuurlijke kwaliteiten omdat de persoonlijkheid behoefte heeft aan hou-vast en controle over de situatie en over zichzelf wil houden. Hierdoor ontstaat de behoefte aan zekerheid, invloed, macht en voorspelbaarheid en blijven we liefst ver uit de buurt van onzekerheid, machteloosheid en onvoorspelbaarheid. En juist hier wringt de schoen. Want juist in deze tijd wordt een appel gedaan op dat wij kunnen omgaan met onzekerheid, onvoorspelbaarheid en machteloosheid. Dit is het echte leren voor de komende periode; de transformatie naar Agile-Zijn!
Een belangrijke stap op het pad van Agile-Zijn is het onderzoeken en door-zien van de persoonlijkheid met haar geconditioneerde patronen (gedrag-, emotie-, en denkpatronen). Vanuit deze ruimere staat van bewustzijn ontstaan als vanzelf andere perspectieven en van hieruit ontvouwen zich andere mogelijkheden. Deze innerlijke mind-shift/ paradigmashift zorgt voor een groter potentieel aan mogelijkheden die met alleen het “oude denken” niet voor mogelijk werd gehouden. De mensen kunnen leren dat zij niet het vertrouwen hoeven te ontlenen aan procedures en structuren maar dat het echte vertrouwen in hun zelf aanwezig is. Vanuit dit diepe, diepe vertrouwen ontstaat een staat van Agile-Zijn omdat dit onze natuurlijke staat is.
Naast het ontwikkelen (uit de wikkels halen) van de persoonlijkheidsstructuur ondersteunen de “jonge” inzichten van de kwantumfysica (o.a. ten diepste bestaat alles uit een meer, of mindere, vorm van vaste of gestolde energie, de wetten van resonantie en trilling) bij het Agile-Zijn. De kracht van intentie en “het weten” dat alles met elkaar is verbonden creëert de mogelijkheid om bij organisatieproblemen/uitdagingen meer te benaderen vanuit een ruimer perspectief. In plaats van iets te ‘fixen’ kunnen we d.m.v. het onderzoek veel diepere lagen van bereiken door ons regelmatig de vraag te stellen wat zou er mogelijk zijn vanuit dit grotere potentieel? Wat wil hier zichtbaar worden? Vanuit het antwoord op deze vraag kunnen we dan kijken wat we moeten doen en kunnen we goed gebruik maken van de Agile-Doen vormen. Maar we starten dus vanuit de essentie van Zijn om het vervolgens in de vorm te zetten door te Doen.
